Rok 2018 to ważna rocznica dla Władca Pierścieni na ekranie. Minęło 40 lat od premiery animowanej wersji Ralpha Bakshiego i 15 lat od zakończenia trylogii aktorskiej Petera Jacksona. Ta podwójna rocznica - oprócz nieuchronnej nowej adaptacji na Amazon - to dobra okazja do przyjrzenia się dwóm wersjom, które istnieją do tej pory. Czym się różnią? Jak się wyrównują? Patrząc z daleka na obydwu, odpowiedzi zaskoczyły nawet mnie.
wyjaśnij zakończenie nocnych zwierząt
Halfling Half-Movie
Ralph Bakshi był dziwnym wyborem reżysera Władca Pierścieni . Większość jego kariery to szalenie transgresyjne filmy dzielące granice z kinem eksploatacji. Jego szalenie udany debiut Kot Fritz dumnie ogłosił swoją ocenę „X” na swoim plakacie Duży ruch obiecał „więcej przypraw” niż nawet to Coonskin W samym tytule można zobaczyć treści o charakterze rasistowskim. Bakshi zasygnalizował jednak zmianę kariery swoją postapokaliptyczną fantazją z 1977 roku Czarodzieje , co miało pokazać, że reżyser może pracować w środowisku przyjaznym rodzinie. Film okazał się sukcesem, a jako kontynuacja Bakshi zwrócił się do właściciela praw Tolkiena i Lot nad kukułczym gniazdem producent Saul Zaentz o adaptacji Władca Pierścieni .
Wyprodukowany przy użyciu różnych technik film Bakshi ma staroświecki ton. Opiera się mocno na fantastyce, przedstawiając hobbity jako wesołe karykatury o okrągłych twarzach. Wyższe postacie, w dużej mierze rotoskopowe na materiałach z przewodnika na żywo, mają bardziej realistyczny wygląd, ale są przebrane jak z halloweenowego sklepu z pop-upami. Bakshi później żałował, że zastosował proces rotoskopii, który w mniejszym lub większym stopniu sprowadzał się do śledzenia, a solaryzowane elementy filmu na żywo odstają od reszty filmu jak bolący kciuk. To mieszane podejście - animacja celownicza, rotoscoping, filtrowana akcja na żywo - odzwierciedla ambicje projektu, ale ostatecznie tworzy efekt dystansu. Stajesz się zbyt świadomy tych technik, w porównaniu z, powiedzmy, w pełni animowanym filmem.
Podejście narracyjne Bakshi było proste. Starał się jak najbardziej zbliżyć do narracji książki, jako obietnicę złożoną córce Tolkiena, wykonując kilka cięć, ale ogólnie trzymając się oryginalnej historii, a nawet dialogów. Fragmenty podróży Froda do Rivendell zostały ucięte, ponieważ historia zaczyna się dopiero po dotarciu do miasta elfów. Saruman został przemianowany na „Aruman” (przynajmniej w niektórych scenach - jest to niespójne) w celu uniknięcia pomyłki z Sauronem. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest całkiem wierna książce, chociaż spieszyła się, aby zmieścić się w dwugodzinnym czasie wyświetlania.
Niestety, Bakshi's Władca Pierścieni pozostawiono jako niepełną adaptację. Pierwotnie pomyślany jako projekt składający się z dwóch filmów, wydany film obejmuje wydarzenia z Drużyna pierścienia i wczesne części Dwie wieże , której kulminacją jest bitwa o Helm's Deep. A potem… to się kończy. United Artists nie reklamowało filmu jako pierwszej z dwóch części i odmówiło sfinansowania kontynuacji, nawet gdy film stał się sukcesem kasowym. Bakshi był wściekły z powodu całego procesu i nikt nie był zadowolony.
nie zaglądaj pod łóżko Disney Channel
Między
Co ciekawe, swego rodzaju sequel pojawił się z zupełnie innego źródła. Rankin-Bass, najbardziej znany ze swoich świątecznych specjałów poklatkowych, wyprodukował w 1980 roku film telewizyjny zatytułowany, nieoczekiwanie, Powrót Króla . Choć technicznie jest to kontynuacja wcześniejszej adaptacji Hobbit , został również umieszczony jako nieoficjalna kontynuacja Władca Pierścieni . Nie pasują do siebie szczególnie dobrze: style animacji są zupełnie inne, jest dużo narracji śpiewanej, a ostatnie części Dwie wieże są niewypowiedziane. Oprócz tego, że Gimli, Legolas, Saruman i Arwena w ogóle nie występują w filmie! Christopher Lee byłby wściekły.
Oczywiście pole było szeroko otwarte dla ostatecznej adaptacji opus magnum Tolkiena. Wielu próbowało wcześniej. Forrest J. Ackerman postawił jeden z nich w latach pięćdziesiątych. W latach 60. Beatlesi chcieli obsadzić Paula, Ringo, George'a i Johna odpowiednio w roli Froda, Sama, Gandalfa i Golluma. Pochodzi z wersji filmowej, która była najbliższa produkcji Przesylka John Boorman, którego przydługi scenariusz wymagał ogromnych swobód: wyeliminował Faramira, Entów, Isengard, Helm's Deep, a wszystkie hobbity latających stworzeń żyły w chatach, a nie w dziurach, a Frodo uprawiał mistyczny seks z Galadrielą.
Ogólnie rzecz biorąc, sama skala przedsięwzięcia była zawsze uważana za nieosiągalną - nawet Stanley Kubrick uważał, że zakres książki jest niemożliwy do sfilmowania. Dopiero pod koniec lat 90. Peter Jackson starał się o adaptację na żywo, która miała być nakręcona w Nowej Zelandii.
strażnicy galaktyki avengers infinity war
Władca Pierścieni
Oryginalna prezentacja Petera Jacksona była o wiele bardziej skromna niż to, co znalazło się na ekranie. Początkowo w Miramax adaptacja obejmowałaby tylko dwa filmy, później zhańbionego teraz Harveya Weinsteina na jeden. W tym momencie Jackson i jego współautorzy rozejrzeli się wokół swojego projektu, znajdując wsparcie w New Line Cinema, gdzie założyciel Bob Shaye zasugerował zrobienie trzech filmów zamiast dwóch. Chociaż decyzja podjęta z powodów ekonomicznych (kręcenie trzech filmów jednocześnie, przy trzech zestawach wpływów ze sprzedaży biletów, jest bardziej opłacalna niż kręcenie dwóch), wezwanie zadziałało w przypadku twórców filmowych, którzy znacznie rozszerzyli swoje pierwotne podejście.
Adaptacja Jacksona była znacznie mroczniejsza, bardziej dorosła i przede wszystkim bardziej realistyczna niż Bakshi. Oczywiście akcja na żywo zapewnia większą realistyczność niż animacja na początku, ale filmy również mocno wpływają na fascynację Jacksona przemocą, potworami i złem. W trylogii jest oczywiście mnóstwo piękna: świat elfów jest ozdobny i eteryczny, ludzi wielkich i szlachetnych, a hobbitów rustykalny i czarujący. Swobodny styl życia hobbitów przypomina pewien rustykalny ideał stylu życia w Nowej Zelandii i nic dziwnego, że Jackson, który często chodził boso, absolutnie go przykuł. Pomaga również to, że w Nowej Zelandii Jackson miał niezrównany zestaw miejsc, w których jego Śródziemie wydawało się prawdziwym, żywym miejscem.
Ale chociaż sceny hobbitów są przeplatane przyziemnym dobrym humorem, a elfie sceny emanują pięknem i światłem, Jackson po prostu nie wydaje się mieć z nimi tyle radości, co z bardziej złowrogimi elementami filmów. Wystarczy obejrzeć zdjęcia w scenach z udziałem orków, Sarumana czy Golluma: Jackson zbliża się do akcji, często z ręcznymi kamerami - „wtapiając się”, jak mawiają Kiwi. W każdym zbliżeniu wyjątkowo obrzydliwego orka iw każdym kluczowym momencie mrocznego melodramatu można poczuć trzewną zachwyt reżysera. W końcu mieszkanie musi być także miejscem umierania.
Początkowo filmy Jacksona były potępiane przez bardziej zagorzałych fanów za rzekomą niewierność tekstowi. Ale ogólnie rzecz biorąc, adaptacje Jacksona w rzeczywistości są zgodne z materiałem źródłowym i to, jakie zmiany zostały wprowadzone, były generalnie lepsze. Pominięcia, takie jak Tom Bombadil i Scouring of the Shire, wywołały kontrowersje, ale zabiłyby tempo i / lub spójność tonalną filmów. Niektóre postacie zostały zmienione, aby nadać im bardziej interesujące łuki postaci, jak w przypadku Faramira, lub aby rozszerzyć ich role, jak w przypadku Arweny. Największe zmiany mają jednak charakter czysto strukturalny: gdzie książki opowiadają duże fragmenty historii jednej postaci, a następnie przeskakują z powrotem, by opowiedzieć historię innej, filmy Jacksona tną historie chronologicznie, tworząc więcej napięcia i utrzymując wszystkie postacie zaangażowane przez cały czas.
Wiele braków zostało później przywróconych w wydaniach rozszerzonych filmów, co skłoniło wielu fanów do zaakceptowania ich jako „prawdziwych” wersji filmów. Te edycje są jednak bardziej „kompletne”, ale nie są filmami reżyserskimi i jest powód: nie są tak dobre, jak cięcia teatralne, z wieloma scenami zakłócającymi tempo lub dramatycznym napięciem. Nie zostały stworzone po to, by robić lepsze filmy, zostały stworzone po to, by zapewnić mnóstwo skarbów fanom i wykonawcom. Sprowadza się to do gustu, ale Jackson od początku stwierdził, że kawałki teatralne to „jego” kawałki.
W końcu filmy Jacksona stały się klasykami wszechczasów, zdobywając Oscary i bijąc rekordy kasowe. Pomimo problemów poszukiwaczy nitów z adaptacją, powinni liczyć się z tym, że nie dostali oryginalnej wersji z dwoma filmami - która w pewnym momencie połączyłaby Arwen i Eowinę i całkowicie odcięła Lothlorien - lub, co gorsza, Weinsteina - obróbka filmu, która poszłaby dalej, łącząc Gondor i Rohan i odcinając Sarumana i Helm's Deep. Czasami fani nie wiedzą, jakie mają szczęście.
Co ciekawe, adaptacja Jacksona wzięła kilka wskazówek z wersji Bakshi. Prologi filmów są prawie identyczne zarówno pod względem scenariusza, jak i struktury, a przyjęcie urodzinowe Bilbo ma wiele takich samych scenariuszy w obu wersjach. Tom Bombadil został usunięty z obu wersji z powodu zatrzymania historii w martwym punkcie, a większość cięć z tego pierwszego odcinka historii jest identyczna w obu wersjach. I oczywiście wiele scen jest inscenizowanych podobnie, co jest nieuniknione, że pochodzą z tego samego materiału źródłowego.
Co najciekawsze, w obu filmach pojawia się jedna konkretna scena, która w ogóle nie pojawiła się w książce. Ikoniczne ujęcie czterech hobbitów ukrywających się przed Nazgulem skulonych pod korzeniem drzewa zostało wymyślone przez Bakshiego, a następnie ponownie namalowane przez ilustratora Tolkiena (późniejszego artystę koncepcyjnego Jacksona) Johna Howe'a w 1985 roku, zanim trafiło do filmu Jacksona. Scena łączy kilka elementów z książki, ale jak zauważył Howe, nie istnieje w oryginalnym tekście - przynajmniej nie w tej konkretnej konfiguracji. To ciekawe dziwactwo inspiracji, łączenie dwóch różnych wersji historii przez artystę koncepcyjnego.
Legacy of the Rings
Na papierze Bakshi's i Jackson's Władcy Pierścieni wydają się być różne od siebie. Ale poza zabiegiem wizualnym są bardziej podobne, niż wielu by się wydawało. Nigdy nie dowiemy się, jak wyglądałby drugi film Bakshiego ani jak potraktowałby kulminację i zakończenie książki. Nie dowiemy się też, co tragiczne, nigdy tak naprawdę nie dowiemy się, jak potoczy się wersja Beatlesów. John Lennon jako Gollum jest jednym z dziwniejszych pomysłów, jakie można, powiedzmy, wyobrażać sobie . Ho ho ho.
Obecnie Amazon opracowuje kolejną adaptację świata Tolkiena, kosztującą miliard dolarów (filmy Jacksona, biorąc pod uwagę inflację, miałaby wynieść mniej niż połowę tego) i ma rozpocząć transmisję na Amazon Prime. Najdroższy projekt telewizyjny w historii, zapowiada się na najbardziej wszechstronną adaptację Tolkiena. Zamiast po prostu dostosowywać się Władca Pierścieni , będzie czerpać z szerokiej gamy innych pism Tolkiena, potencjalnie oferując lata programowania high-end fantasy dla usługi przesyłania strumieniowego. W rezultacie będzie to zupełnie inna bestia niż jej poprzednicy.
jak długo trwają wszystkie cudowne filmy?
Jak fani zareagują na szerokie spektrum adaptacji Amazona? Czy z zadowoleniem przyjmą bardziej szczegółową historię fikcyjną? A może, nieco ironicznie, zareagują negatywnie, jeśli odejdzie zbyt daleko od czczonego podejścia Jacksona do nieruchomości? Przyszłość jest fascynująca - ale niezależnie od tego, jak się potoczy, zawsze będziemy mieć przeszłość.
