(Witamy w Najstraszniejsza scena w historii , kolumna poświęcona najbardziej pulsującym chwilom w horrorze. W tym wydaniu: Ta mrożąca krew w żyłach scena w Aktywność paranormalna 3 tworzy namacalne napięcie wraz z pojawieniem się nowej techniki horroru).
Twórcy horrorów używają wszelkich dostępnych narzędzi i sztuczek, aby przestraszyć widzów. W końcu to główny cel przerażającego filmu. Dzięki sukcesowi Projekt Blair Witch , metoda found footage stała się powszechną techniką wśród wytwórni filmowych i twórców filmowych, którzy mieli nadzieję na osiągnięcie podobnego sukcesu. - do tego stopnia, że jego nadużywanie oznacza, że fraza „found footage” spotyka się teraz z jękami. Mimo to, gdy wszystko jest dobrze zrobione, niewiele rzeczy wywołuje przerażenie, tak samo jak znalezione nagrania Zobacz Shudder’s Gospodarz aby zapoznać się z niedawnym przykładem - lub jeszcze lepiej, spójrz na największą i najdłużej działającą serię podgatunku - Aktywność paranormalna seria.
Z sześcioma filmami wydanymi do tej pory i kolejną odsłoną w drodze, seria o rodzinie nawiedzonej przez demoniczną istotę sprawia, że widzowie wracają po więcej. Pomijając mitologię, plik Aktywność paranormalna filmy pokazują, w czym wyróżnia się znaleziony materiał filmowy: pomysłowość i skuteczność w tworzeniu zastraszania. W serialu nie brakuje niezapomnianych przerażeń i mrożących krew w żyłach scen, ale niesamowity spryt oscylującej kamery w Aktywność paranormalna 3 może być szczytem mrożących krew w żyłach dreszczy.
Ustawić
Prequel dwóch poprzednich części, Aktywność paranormalna 3 rozpoczyna się sceną rozgrywającą się w 2005 roku. Paranormal Activity’s bohaterka Katie ( Katie Featherston ) dostarcza siostrze pudełko starych rodzinnych kaset, Paranormal Activity 2’s Kristi ( Sprague Grayden ). Rok później dom Kristi zostaje splądrowany i te taśmy znikają. Ten prequel opowiada historię utrwaloną na tych taśmach: pierwsze spotkanie sióstr z demonem Toby'm w dzieciństwie.
Dotychczasowe dzieje
Jest rok 1988, młode siostry Katie ( Chloe Csengery ) i Kristi ( Jessica Tyler Brown ) mieszkają z matką Julie ( Lauren Bittner ) i jej chłopak Dennis ( Christopher Nicholas Smith ). Nowość wspólnego życia Dennisa i Julie zbiega się z pojawieniem się nowego wyimaginowanego przyjaciela Kristi, Toby'ego. Jej subtelne zmiany, takie jak izolowanie się podczas przyjęcia urodzinowego Katie, początkowo niepokoją Dennisa, ale Julie traktuje to jako normalne zachowanie dziecka, które szybko mija. Kiedy Dennis próbuje nagrać seks taśmę z Julie, przerywa im trzęsienie ziemi. Jednak przeglądanie materiału filmowego pokazuje, że kurz osiada na niewidocznej postaci w pokoju. To skłania Dennisa do zainstalowania kamer w głównej sypialni, pokoju dziecięcym na piętrze oraz kamery podłączonej do oscylującego wentylatora, który rejestruje pomieszczenia mieszkalne na parterze, za pomocą swojego sprzętu do wideografii ślubnej.
Po pierwsze, kamery rejestrują małe rzeczy, na przykład Kristi szepczącą do swojej wyimaginowanej przyjaciółki w kącie. Wkrótce zauważają dziwną aktywność, która nasila się każdej nocy. Światła zapalają się same, dziwne symbole są nabazgrane w szafie dziewcząt, Kristi niesamowicie wstaje i błąka się po domu w ciemności, a światło w sąsiednim pokoju pęka, gdy Julie robi w kuchni przekąskę o północy. Krótko po tym, jak Katie zostaje zamknięta w szafie przez Toby'ego, Dennis i Julie udają się na noc i zostawiają dziewczynki w domu z opiekunką Lisą ( Johanna Braddy ).
Scena
Lisa kładzie dziewczyny do łóżek i proponuje, że opowie im historię. Na prośbę opowieści o duchach Lisa schodzi z ekranu, po czym wraca ubrana w białe prześcieradło i wydaje straszne dźwięki. Łaskocze dziewczyny, mówi im dobranoc, odkłada prześcieradło i schodzi na dół. Oscylacyjna kamera Dennisa następnie rejestruje Lisę w kuchni, popijając szklanką wody. Kiedy zbliża się do salonu i wraca do pustej kuchni, Lisa wskakuje przed kamerę z fałszywym przerażeniem przeznaczonym dla Dennisa, a następnie siada przy kuchennym stole, aby odrobić lekcje.
Kamera nadal porusza się tam iz powrotem między pokojami w zupełnej ciszy, z plecami Lisy skierowanymi do salonu. Po kilku obrotach mała postać na arkuszu pojawia się w najdalszym rogu ramy przy drzwiach wejściowych. Powoli kieruje się z powrotem do kuchni, zatrzymując się na chwilę na Lisie, po czym ponownie przesuwa. Tym razem pokój jest pusty. Gdy wraca do kuchni, upiorna postać stoi tuż za Lisą. Gdy kamera zaczyna przesuwać się z powrotem do salonu, postać opada, co powoduje, że zdezorientowana Lisa patrzy na pogniecione prześcieradło na podłodze.
Zbliżając się do połowy, ta scena tworzy nowy, sprytny sposób budowania napięcia dzięki innowacyjnemu aparatowi oscylacyjnemu - całkowicie pasującemu do scenerii z lat 80. Zamiast zapewniać szeroki kąt, który pokazuje wszystko na dole, powolny ruch panoramiczny kamery pokazuje widzom tylko połowę kadru na raz. Ograniczony zakres widzenia i metodyczne tempo wywołuje niepokojące napięcie, ponieważ publiczność jest zmuszona czekać, aby zobaczyć, co będzie dalej.
To, że ten strach zdarza się tuż po piętach Lisy, dając aparatowi fałszywy moment „wygwizdania”, i że używała prześcieradła, żeby wygłupiać się z dziewczynami, trzyma widza z dala od siebie. W chwili, gdy w kadr pojawia się mała widmowa postać, przypuszcza się, że to Kristi pod prześcieradłem, naśladująca opiekunkę do dziecka. Aż do tego momentu Kristi wstała przed snem, aby bawić się w całym domu. Wcześniejsza scena, w której Julie wyskoczyła na Dennisa w masce, potwierdza pomysł, że to przygotowuje nas do kolejnego fałszywego strachu.
Blokowanie tej sceny jest również kluczowe: sytuacja, w której Lisa siedzi po prawej stronie kadru, z plecami wystawionymi na tak dużą otwartą przestrzeń, wywołuje natychmiastową słabość. Publiczność patrzy z przerażeniem, jak nie zdaje sobie sprawy, że ktoś się za nią podkrada. Cisza w tej scenie sprawia, że nie możesz złapać tchu w oczekiwaniu na moment Kristi, by przestraszyć Lisę, i podpowiada, że być może jest w tym coś bardziej złowrogiego.
To oczekiwanie na to, co znajduje się pod prześcieradłem, pozycja Lisy w kadrze i wymuszona antycypacja kamery oscylacyjnej sprawiają, że ujawnienie jest tak potężne. Cicha, nieruchoma postać po prostu znika pod prześcieradłem, wywołując przerażający wstrząs uświadomienia sobie: to wcale nie było dziecko, które bezgłośnie prześladowało opiekunkę, ale coś nieludzkiego. Lisa nawet nie zdaje sobie sprawy, co się wydarzyło, ale nie musi. Ten strach był wyłącznie dla publiczności i odniósł sukces z imponującą skutecznością.
